İşte yanıtı almanın bir yolu. Oksidasyon numarası H = -1 (hidrit) olan bir reaktif yerleştirirseniz, dihidrojen gazı üretecektir. Örneğin: $ \ ce {KH + H2O-> KOH + H2} $.

Oksidasyon numarası $ \ ce {H} = + 1 $ olan bir molekül yerleştirirseniz, dihidrojen gazı OLUŞMAZ. $ \ ce {NH3 + H2O -> NH4 + + OH -} $. Fosfin suyla temas ettiğinde dihidrojen gazı oluşturmaz, bu nedenle $ \ ce {H} $ oksidasyon durumunda +1 ve $ \ ce {P} $ oksidasyon durumunda -3 durumundadır. Güçlü asitlerle reaksiyon, amonyum iyonuna benzer yapıya sahip $ \ ce {PH4 +} $ 'a yol açar. Bu nedenlerden dolayı, $ \ ce {As} $ in $ \ ce {AsH3} $ için bile, $ \ ce {As = -3} $ oksidasyon durumu.

Elektronegatiflik ile ilgili sorun, biz aslında bir işleve ihtiyacımız varken, tek bir sayı atamaya çalışıyoruz. $ \ Ce {HF, NaH, H2O, CH4, NH4 +} $ cinsinden ortalama $ \ ce {H} $ elektronegatifliği alıyoruz ve tek bir sayı buluyoruz. Bu, davranışı tahmin etmeniz gerektiğinde işe yarar, ancak doğru değildir. Bir partnerin yumuşaklığını / sertliğini bile hesaba katmaz.

Analiz "$ \ ce {PH3 + H2O} $ $ \ ce {H2} $ oluşturacak mı?" (hayır) vs "$ \ ce {PH3 + P2O3} $ form $ \ ce {P + H2O} $?" (evet) resmi ücretleri atamanın daha doğru bir yoludur.

Elektronegatiflik, neler olduğunun yalnızca bir göstergesidir ve H ve P'nin (ve diğer tüm elementlerin) elektronegatifliği için birçok farklı değer bulacaksınız.

CH bağına bir göz atarsanız elektronegatiflikler karbon için 2.55 ve hidrojen için 2.2'dir, yani fark fosfor (2.19) ve hidrojenden (2.2) çok daha büyüktür. Bununla birlikte, C-H bağları genellikle polar olmayan olarak kabul edilir.

Fosforu reaktivitesinde gerçekten farklı kılan şey, son derece oksofilik olmasıdır, yani her durumda P-O veya P = O bağları oluşturmaya çalışır. Örneğin PH3'ün piroforik olmasının nedeni budur.

Oksidasyon sayıları genellikle bir molekülün belirli bir reaksiyonda indirgeyici veya oksitleyici olarak işlev görüp görmediğini belirlemek için kullanılır. Aynı molekül, bir ara oksidasyon durumu ise, bir reaksiyonda indirgeyici ve diğerinde oksitleyici olabilir. Elektronegatifliği bilmek (her ne şekilde tanımlanırsa tanımlansın) bu durumda yardımcı olmaz.

Belirli bir atomun oksidasyon sayısı bilinmiyorsa, bir molekülde onunla ilişkili diğer atomların bilinen oksidasyon sayılarından çıkarılabilir. . Örneğin PuO $ _2 ^ {2 +} $ içindeki Pu'nun yükseltgenme durumu bilinmemektedir.

PuO'da PuO $ olarak hesaplanır ^ {2 +} $ + iki O (veya 4-) için ücret = PuO $ _2 ^ {2 +} $ veya 2+

dolayısıyla Pu, 6+ yükseltgenme sayısına sahiptir.

Bazı durumlarda (S $ _4 $ O $ _6 ^ {2 -} $, Fe $ _3 $ O $ _4 $) oksidasyon sayısı kesirli olabilir. Böylece yükseltgenme sayıları negatif, pozitif, sıfır veya kesirli olabilir. Elbette aynı atom, farklı moleküllerde farklı oksidasyon numaralarına sahip olabilir. Aşağıda nitrojen için bir örnek gösterilmektedir

-3 NH $ _3 $, 0 N $ _2 $, +1 N $ _2 $ O, +2 NO, +3 HNO $ _2 $ , NO $ _2 $ içinde +4, HNO $ _3 $ içinde +5

burada NH $ _3 $ yalnızca bir indirgeyici ve HNO $ _3 $ yalnızca bir oksitleyicidir, ancak diğer bileşikler indirgeyici veya oksitleyici olabilir . N $ _2 $ 'da sıfır olduğuna dikkat edin.

Bir molekül, oksidasyon durumunun azalmasının bir oksitleyicisidir, örneğin iyot, güçlü indirgeyici H $ _2 $ SO $ _3 $' ı okside eder, örn.

I $ _2 $ + H $ _2 $ SO $ _3 $ + H $ _2 $ O $ \ rightarrow $ 2HI + H $ _2 $ SO $ _4 $,

iyot oksidasyon durumu 0'dan değişir 1'e. İndirgemede oksidasyon durumu artar.

Bileşikinizde fosforun oksidasyon durumunun -3 olduğunu görebilirsiniz.